Het Parochiekerkhof Buggenum

Het kerkhof te Buggenum bestond al voor het jaar 1000. In 964 na Chr. stond hier al een houten kerkgebouw. Overledenen, vooral bekende mensen, werden in de kerk begraven.

Bij de wederopbouw van de huidige kerk na de tweede oorlog vond men onder meerdere vloeren verschillende grafstenen. Achter in de kerk heeft men de grootste gevonden steen ingemetseld. Gewone mensen werden rondom de kerk begraven.

De huidige kerk is het vijfde kerkgebouw in Buggenum.

Na de houten kerk (afgebrand) werd een romaanse, een gotische en een neo-gotische kerk gebouwd. Bij de bouw van een nieuwe kerk werd het kerkhof iedere keer opnieuw opgeschoond met zand afkomstig uit de Holstraat. Er liggen dus meerdere kerkhoven boven elkaar.

Bij het maken van nieuwe diepe graven vindt men wel eens resten van onbekende overledenen b.v. Belgische soldaten uit de tijd van Napoleon.

Op dit ogenblik is ons kerkhof een spiegel van het dorpsleven uit de twintigste eeuw.

De diverse standen werden in groepen op het kerkhof begraven.

Een groep van vrijwilligers onderhoudt het kerkhof.

Het is mooi om te zien hoe respectvol zij met het verleden van ons dorp omgaan en zo proberen de geschiedenis van ons dorp levend te houden.

Bijzondere graven

Ieder graf is voor de nabestaanden een bijzonder graf. Daarom spreek ik hierover van bijzondere graven. Opvallend zijn de zeventiende eeuwse grafstenen ingemetseld in de kerkhofmuur.

Bijzonder is het graf van Gustave Beltjens, de schrijver van de Belgische Grondwet en van dhr. de Babberich, de eerste secretaris-generaal van de Europese Unie.

Opvallend is ook het graf van de twee Engelse soldaten, die gesneuveld zij bij de spoorbrug. Ook het graf van meester Joosten, hoofd der school, die omgekomen is door het oorlogsgeweld. Het is mooi om te zien dat ook op deze graven regelmatig verse bloemen staan.

Het verloren kerkhof

Buggenum had vroeger twee kerkhoven.

Een kerkhof rondom de kerk. Het andere kerkhof was buiten het dorp.

Het verloren kerkhof lag op de driehoek bij afsplitsing van de Goorseweg van de Meiboomkensweg.

“Verloren“ omdat men de zielen van de hier begravenen als verloren voor de hemel beschouwde. Hier werden de ongedoopten, anders gelovigen, zelfmoordenaars, in de Maas opgeviste lijken, ter dood veroordeelden, onbekende soldaten, overledenen reizigers, pestlijders begraven.

Langs de Heerweg was vroeger een Romeins kerkhof en aan het begin van de Meinboomkesweg heeft men de grafstenen van Keltische graven aangetroffen.

Buggenum was al voor de Romeinse tijd bewoond en heeft daarom ook meerdere begraafplaatsen.

Ger Brouns