In 1447 werd een 13e-eeuwse kapel vervangen door een pseudobasiliek, waarvan nu nog delen van schip en toren bewaard zijn gebleven. Het schip werd na een brand in 1691 herbouwd. In 1853 werd het schip met twee traveeën verlengd. Toen werden ook een dwarsbeuk en een nieuw koor aangebouwd en werd de noordbeuk van het schip verhoogd en verbreed. Tevens kreeg de noordbeuk een eigen koor.

In 1929 werd de kerk opnieuw uitgebreid naar plannen van C. Franssen. De toren werd in 1944 gedeeltelijk opgeblazen. In 1946 werd de toren in gewijzigde vorm hersteld door J. Franssen.

Het oudste deel van het schip wordt gedekt door kruisbooggewelven op ronde hardstenen pijlers met maaskapitelen uit de 15e eeuw. Tot de inventaris behoren twee 16e-eeuwse heiligenbeelden. De overige barokke beelden stammen uit de 18e eeuw, evenals het barokke hoofdaltaar, afkomstig uit het klooster Keizersbosch, de zijaltaren, de communiebanken in rococo-stijl en de orgelgalerij. De kerk bevat tevens glas-in-loodramen van Eugène Laudy uit 1961-1963.